Wykonu­jemy anal­izy geo­mor­fom­e­tryczne czyli iloś­ciowe anal­izy powierzchni terenu.

Polega na określa­niu para­metrów charak­teryzu­ją­cych obiekty na powierzchni ziemi oraz na wydziela­niu tych obiek­tów z otoczenia za pomocą rożnych tech­nik GIS.

Obliczenia geo­mor­fom­e­tryczne wykonu­jemy na pod­stawie najbardziej odpowied­nich danych wejś­ciowych czyli cyfrowych mod­eli wysokoś­ciowych i ich pochod­nych czyli numerycznych mod­eli terenu.

CYFROWE MOD­ELE WYSOKOŚ­CIOWE to odw­zorowanie wysokości terenu w postaci np. siatki kwadratów (GRID) lub trójkątów (TIN), w której każdemu oczku siatki (kwadra­towi, trójką­towi) przy­porząd­kowana jest określona wysokość n. p. m. tego oczka. NUMERYCZNE MOD­ELE TERENU to wyz­naczane na pod­stawie cyfrowych mod­eli wysokości pod­sta­wowe atry­buty topograficzne, takie jak m. in. nachyle­nie stoków, kierunek nachyle­nia (ekspozy­cja) czy też krzy­wizna terenu. Jeśli do ww. pod­sta­wowych atry­butów topograficznych dodamy również obiekty zna­j­du­jące się na powierzchni terenu to wtedy otrzy­mu­jemy NUMERYCZNY MODEL POKRYCIA TERENU.

Do celów analiz terenu opty­mal­nym rozwiązaniem jest zas­tosowanie wysoko­rozdziel­czych danych pozyskanych z lot­niczego skanowa­nia laserowego (LIDAR, Light Detec­tion And Rang­ing) do przy­go­towa­nia cyfrowego mod­elu wysokoś­ciowego. Na obszarze Pol­ski w dużych mias­tach gęs­tość skanowa­nia wynosi 12 pkt/​m2, nato­mi­ast w pozostałych obszarach 4 lub 6 pkt/​m2.

Dane ze skanowa­nia laserowego zaw­ier­ają różnego infor­ma­cje, które są klasy­fikowane jako:

• punkty przetwarzane, ale niesklasyfikowane,
• punkty leżące na gruncie
• punkty reprezen­tu­jące niską wege­tację, tj. w zakre­sie 0 – 0.40 m
• punkty reprezen­tu­jące śred­nią wege­tację, tj. w zakre­sie 0.40−2.00 m
• punkty reprezen­tu­jące wysoką wege­tację, tj. w zakre­sie powyżej 2.00 m
• punkty reprezen­tu­jące budynki, budowle oraz obiekty inżynierskie
• szum
• punkty reprezen­tu­jące obszary pod wodami

Bardzo wysoka jakość i duża rozdziel­czość tych danych powoduje, że nie ma już konieczności kon­strukcji mod­eli wysokoś­ciowych na pod­stawie pomi­arów geo­dezyjnych w tere­nie. Dzięki wysoko rozdziel­czym danym pozyskanych lot­niczego skanowa­nia laserowego obec­nie prob­lem sprowadza się do przetworzenia infor­ma­cji przestrzen­nej zawartej w tych danych na odpowied­nie para­me­try geom­e­tryczne i statystyczne.